Reizen = keihard werken!
Door: Pascual Westerholt
Blijf op de hoogte en volg Pascual
17 Juli 2014 | India, Jodhpur
Hallo lieve allemaal,
Nagenietend (is dit een woord?) zit ik in de bus van Jaisalmer naar Jodhpur. We zijn met een gebruikelijke 30 minuten vertraging vertrokken van de bushalte waar ik met de auto ben afgezet door het hotel waar ik de afgelopen nachten heb geslapen. Het duurt niet lang voordat ik van mijn plaatsje weg wordt gejaagd. Waarom? Ik weet het niet. Ik had nog gevraagd of ik hier mocht zitten en dat was geen probleem. Nog geen drie minuten later wordt ook mijn tas van zijn plaats weggejaagd. Ditmaal door een mede-passagier. Nog geen minuut later stapt hij uit. Soms snap ik geen zak van deze mensen, snap je? Ondertussen doet mijn buurman zijn tweede laag kleding uit en dept hij zijn bezwete lichaam af met een doekje, tettert de buurvrouw voor me de hele bus bij elkaar, kijkt de buurman links van me alsof ik een clowntjespak draag en last but not least: het raampje trilt uit zijn voegen. Nog maar 5.5 uur te gaan, gelukkig kan ik genieten van Jason Mraz in mijn oortjes.
De afgelopen vier dagen heb ik doorgebracht in Jaisalmer en in de Tharwoestijn. Wat een geweldige ervaring was dat. En wauw, wat heb ik fantastische mensen leren kennen! Van de veertien mensen waren de Spanjaarden met een groep van elf goed vertegenwoordigd. Ook waren er twee Japanse dames en een Nederlandse jongen. Het verbaast je waarschijnlijk niets als ik verklap dat ik die jongen was! :) De Spanjaarden zijn via een organisatie hier in India terechtgekomen en reizen een aantal weken samen. Gezien zij letterlijk door heel Spanje wonen, kan je misschien al raden dat er voor mij een flinke trip door Spanje aan zit te komen. Geweldig!
Zoals altijd, had ik ook niets voor mijn reis naar India gepland. Ik wist niet of ik naar het Noorden zou gaan, of ik het Zuiden zou bezoeken. Ook wist ik niet of ik met de klok mee, in tegengestelde richting of kriskras door India zou reizen. Misschien zelfs nog een kort bezoekje brengen aan Nepal? Ik ontdek dit soort dingen het liefst op plaats van bestemming. Dit geeft mij de vrijheid om te gaan en te staan waar ik wil en zit dan niet aan "verplichtingen" vast. Ik heb altijd wel wat dingen die ik graag gezien wil hebben en wat plaatsen die ik bezocht wil hebben, maar hoe en of ik daar kom is altijd nog een verrassing. Als voorbeeld: ik ben van Delhi naar Jaipur en vervolgens naar Udaipur gereisd. Na Udaipur zou ik de trein pakken naar Mumbai. Echter leerde ik in Udaipur fantastische mensen kennen en ben ik met een van hen naar Jaisalmer gereisd om vanuit daar weer alleen door te reizen naar Mumbai via Jodhpur. Geografisch gezien een rare draai, maar wat ervaring en gezelschap betreft geweldig! 'Travel is your destination', India is mijn bestemming.
Ik ben erachter gekomen dat reizen niet alleen fantastisch is en dat je er veel van leert, maar dat het ook werken is. Reizen is keihard werken. Keihard! Dat heb ik mezelf nooit echt gerealiseerd, maar daar ben ik echt achter gekomen door de dagelijkse bezigheden en de gesprekken die ik heb gevoerd hier in India. Ik geniet volop, laten we dat vooropstellen. Echter ben ik ook volledig uitgeput en kijk ik uit naar de dagen die ik zal doorbrengen op het strand in Goa. Het maakt je moe en uitgeput. Wat precies? Alles! Ik weet niet of ik het kan beschrijven, maar met alles bedoel ik ook echt alles. Te beginnen met het weer: dagelijks een liter of vijf water naar binnen klokken en dit allemaal weer uitzweten; het put je uit. En wat denk je van de mensen? Zo ontzettend veel mensen om je heen, waarvan een groot deel graag een babbeltje met je maakt, je iets probeert aan te smeren, je aanraakt, hallo tegen je zegt - zij verwachten natuurlijk allemaal een reactie terug -, vragen of je een Riksja (tuktuk) wilt, een foto van je willen maken of je proberen te bestelen. En ja, dit laatste is onlangs toch echt bijna gebeurd. Een jongetje van rond de tien jaar probeerde mijn telefoon uit mijn zak te roven. Toen ik dit door had en mijn telefoon wist te beschermen, kreeg ik een klap tegen mijn benen en rende het joch weg. Tsja, het gebeurt... en geef ze eens ongelijk? Ik had waarschijnlijk hetzelfde gedaan als ik in zijn schoenen stond. Schoenen, volgens mij had 'ie die niet eens aan... pff! Ja, letten op je spullen is eigenlijk al een fulltime baan. Zit mijn tas dicht? Heb ik mijn portemonnee nog? En waar is mijn camera? Mijn paspoort zit hierin en mijn telefoon.... check! Die heb ik ook nog. Ik heb het nu nog niet eens gehad over aaaaaaaalles wat je ziet, ruikt, voelt, proeft en hoort. Al deze zintuigen zorgen ervoor dat je zoveel nadenkt over van alles. Je hoofd maakt letterlijk overuren! Ik weet niet of je enigszins kan begrijpen wat ik bedoel, maar ik begin mezelf af te vragen of er een baan bestaat die zwaarder is dan reizen? En als je me totaal niet begrijpt: boek een ticket en ervaar het!
Vanuit 'Blue City' - Jodhpur wil ik iedereen bedanken voor het volgen van mijn belevingen via welke weg dan ook! Jullie reacties en interesse geven een bepaalde kracht en energie waar ik erg blij van word. Bedankt! Ook de vele verjaardagswensen waren erg fijn. Thanks! Vanavond vertrek ik naar de grootste en drukste stad van India: Mumbai! Nog 2,5 week hard werken, dan zit het er alweer op.
Ciao,
Pas!
Nagenietend (is dit een woord?) zit ik in de bus van Jaisalmer naar Jodhpur. We zijn met een gebruikelijke 30 minuten vertraging vertrokken van de bushalte waar ik met de auto ben afgezet door het hotel waar ik de afgelopen nachten heb geslapen. Het duurt niet lang voordat ik van mijn plaatsje weg wordt gejaagd. Waarom? Ik weet het niet. Ik had nog gevraagd of ik hier mocht zitten en dat was geen probleem. Nog geen drie minuten later wordt ook mijn tas van zijn plaats weggejaagd. Ditmaal door een mede-passagier. Nog geen minuut later stapt hij uit. Soms snap ik geen zak van deze mensen, snap je? Ondertussen doet mijn buurman zijn tweede laag kleding uit en dept hij zijn bezwete lichaam af met een doekje, tettert de buurvrouw voor me de hele bus bij elkaar, kijkt de buurman links van me alsof ik een clowntjespak draag en last but not least: het raampje trilt uit zijn voegen. Nog maar 5.5 uur te gaan, gelukkig kan ik genieten van Jason Mraz in mijn oortjes.
De afgelopen vier dagen heb ik doorgebracht in Jaisalmer en in de Tharwoestijn. Wat een geweldige ervaring was dat. En wauw, wat heb ik fantastische mensen leren kennen! Van de veertien mensen waren de Spanjaarden met een groep van elf goed vertegenwoordigd. Ook waren er twee Japanse dames en een Nederlandse jongen. Het verbaast je waarschijnlijk niets als ik verklap dat ik die jongen was! :) De Spanjaarden zijn via een organisatie hier in India terechtgekomen en reizen een aantal weken samen. Gezien zij letterlijk door heel Spanje wonen, kan je misschien al raden dat er voor mij een flinke trip door Spanje aan zit te komen. Geweldig!
Zoals altijd, had ik ook niets voor mijn reis naar India gepland. Ik wist niet of ik naar het Noorden zou gaan, of ik het Zuiden zou bezoeken. Ook wist ik niet of ik met de klok mee, in tegengestelde richting of kriskras door India zou reizen. Misschien zelfs nog een kort bezoekje brengen aan Nepal? Ik ontdek dit soort dingen het liefst op plaats van bestemming. Dit geeft mij de vrijheid om te gaan en te staan waar ik wil en zit dan niet aan "verplichtingen" vast. Ik heb altijd wel wat dingen die ik graag gezien wil hebben en wat plaatsen die ik bezocht wil hebben, maar hoe en of ik daar kom is altijd nog een verrassing. Als voorbeeld: ik ben van Delhi naar Jaipur en vervolgens naar Udaipur gereisd. Na Udaipur zou ik de trein pakken naar Mumbai. Echter leerde ik in Udaipur fantastische mensen kennen en ben ik met een van hen naar Jaisalmer gereisd om vanuit daar weer alleen door te reizen naar Mumbai via Jodhpur. Geografisch gezien een rare draai, maar wat ervaring en gezelschap betreft geweldig! 'Travel is your destination', India is mijn bestemming.
Ik ben erachter gekomen dat reizen niet alleen fantastisch is en dat je er veel van leert, maar dat het ook werken is. Reizen is keihard werken. Keihard! Dat heb ik mezelf nooit echt gerealiseerd, maar daar ben ik echt achter gekomen door de dagelijkse bezigheden en de gesprekken die ik heb gevoerd hier in India. Ik geniet volop, laten we dat vooropstellen. Echter ben ik ook volledig uitgeput en kijk ik uit naar de dagen die ik zal doorbrengen op het strand in Goa. Het maakt je moe en uitgeput. Wat precies? Alles! Ik weet niet of ik het kan beschrijven, maar met alles bedoel ik ook echt alles. Te beginnen met het weer: dagelijks een liter of vijf water naar binnen klokken en dit allemaal weer uitzweten; het put je uit. En wat denk je van de mensen? Zo ontzettend veel mensen om je heen, waarvan een groot deel graag een babbeltje met je maakt, je iets probeert aan te smeren, je aanraakt, hallo tegen je zegt - zij verwachten natuurlijk allemaal een reactie terug -, vragen of je een Riksja (tuktuk) wilt, een foto van je willen maken of je proberen te bestelen. En ja, dit laatste is onlangs toch echt bijna gebeurd. Een jongetje van rond de tien jaar probeerde mijn telefoon uit mijn zak te roven. Toen ik dit door had en mijn telefoon wist te beschermen, kreeg ik een klap tegen mijn benen en rende het joch weg. Tsja, het gebeurt... en geef ze eens ongelijk? Ik had waarschijnlijk hetzelfde gedaan als ik in zijn schoenen stond. Schoenen, volgens mij had 'ie die niet eens aan... pff! Ja, letten op je spullen is eigenlijk al een fulltime baan. Zit mijn tas dicht? Heb ik mijn portemonnee nog? En waar is mijn camera? Mijn paspoort zit hierin en mijn telefoon.... check! Die heb ik ook nog. Ik heb het nu nog niet eens gehad over aaaaaaaalles wat je ziet, ruikt, voelt, proeft en hoort. Al deze zintuigen zorgen ervoor dat je zoveel nadenkt over van alles. Je hoofd maakt letterlijk overuren! Ik weet niet of je enigszins kan begrijpen wat ik bedoel, maar ik begin mezelf af te vragen of er een baan bestaat die zwaarder is dan reizen? En als je me totaal niet begrijpt: boek een ticket en ervaar het!
Vanuit 'Blue City' - Jodhpur wil ik iedereen bedanken voor het volgen van mijn belevingen via welke weg dan ook! Jullie reacties en interesse geven een bepaalde kracht en energie waar ik erg blij van word. Bedankt! Ook de vele verjaardagswensen waren erg fijn. Thanks! Vanavond vertrek ik naar de grootste en drukste stad van India: Mumbai! Nog 2,5 week hard werken, dan zit het er alweer op.
Ciao,
Pas!
-
17 Juli 2014 - 17:00
Wilma:
Haha, ha, ik ben er moe van geworden, na het lezen van jouw reisverslag, je bent een echte Robinson voor mij. Mooi verhaal, geniet en doe voorzichtig, groetjes Wilma -
17 Juli 2014 - 17:35
Vera:
Gelukkig heb jij een stuk korter verhaal dan Brenda haha! Maar echt weer leuk om je belevingen te lezen hier en op Fb! En tsjaa over die jaloers makende foto's gesproken.... haha nee geniet ervan man! Kom op nog 2,5 week en dan kan je uitrusten! Werkse! Kusss!
-
17 Juli 2014 - 23:58
Rosa:
Weer een mooi verhaal. Ik hoop dat Goa een beetje bevalt, het schijnt best commercieel te zijn.. Toch kan je dan weer zeggen dat je er geweest bent! Veel plezier Xx -
18 Juli 2014 - 01:22
Je Mamsie:
Kan me best voorstellen als ik het zo hoor allemaal dat dat echt vermoeiend is. Wat een ervaringen weer allemaal. Lekker nog even uitrusten aan het strand als je daar komt. Mag ook wel even.
Goede reis verder naar Mumbai, daar helemaal je ogen op alle plaatsen hebben met de drukte.
Geniet ervan als ik zie dat alles goed met je gaat en dat je het ook naar je zin heb.
Dag lieverd, tot gauw weer. knuffel. xxxxx -
19 Juli 2014 - 00:11
Hilde:
Lieff aapie,
Ten eerste (dit heb jij ooit in ren reactie bij mij geschreven) wil ik copyright aanvragen... Hahaa, nee hoor, ben erg blij dat je je er zo aan vasthoudt!!! Maar toch heel even: 'Toen je niet wist waar je goed aan deed, zij ik heel lief: Travel is your destination! Geniet van het reizen en hoe het loopt zie je de volgende dag wel weer... Oke de spreuk is niet helemaal van mij: 'No matter where I go, travel is my destination' maar ik heb hem wel betekenisvol gemaakt voor jou! ^^ Dus eigenlijk heel fijn dat je het gebruikt... <3
Never mind, ik ben heel blij dat ik je zo mag volgen en je verhalen zijn telkens weer prachtig!! Pff dat jochie, zo dubbel! Het stelen is slecht, maar wat je zegt over in elkaars schoenen staan is ook echt helemaal waar...
Geniet nog van de laatste weken skattie!! Hele dikke smakkel!! <3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
